Unuttuğumuz Bir Şey Var

Oldukça kolay olan insan yaşamını, inadına zorlaştırıyor adeta çekilmez kılıyoruz. Sanki nasibimize düşen olumsuzluk payından kaçabilecekmişiz gibi. Kendimize yapılmasını istemediğimiz şeyleri başkalarına yapıyoruz. Kendi sorumluluklarımızın gereklerini yerine getirmiyoruz. Sevmiyoruz, saygı bekliyoruz. Hoş görmüyoruz, hoş görü bekliyoruz. Vermiyoruz ama almak istiyoruz. Böyle bir ortamda huzurun sağlanması olanaklı mı?

UNUTTUĞUMUZ BİR ŞEY VAR

Beklentisiz sevgilerden,
Ne kaldı bu güne dünden?
Vermeden almak istenir,
Rahatsızlıklarım ondan.

Dost zannettiklerimizle,
Ayrılıyor yollarımız.
Sevgide tereddüt varsa,
Sarılır mı kollarımız?

Toplumu sakat bıraktı,
Yürek özürlü aydınlar.
Sevgisiz insanlar ile,
Dolup taştı bu meydanlar.

Başarının tadı olmaz,
İnsanoğlu yorulmazsa.
Sadece kapanır yara,
Sevgi ile sarılmazsa.

Alıp verilenler ile,
Duyup hissedilen ayrı.
Vefasız insanın ise,
Kendine de olmaz hayrı.

Demokratik toplumlarda,
Sadaka kültürü yoktur.
Devletin verdiği ise,
Vatandaşa sosyal haktır.

Belaya sabır gerekir,
Biran hal eylemek için.
Acıyı da paylaşmalı,
Onu, bal eylemek için.

Sorunlara makul çözüm,
Bulacak biri olmalı.
Üzüntülere de ortak,
Olacak biri olmalı.

Neyi paylaşamıyoruz,
Şu yalan dünyada sanki?
Unuttuğumuz bir şey var,
Geçip gideceğiz çünkü.

Paylaşmayı, hak edene,
Hakkını vermek bilirim.
Yekta Hoca, yaşamak güç,
Üstesinden zor gelirim.

YEKTA AYDIN. İSTİNYE. 29.12.2014. PAZARTESİ. SAAT 06.00